متن «آکواریوم» مبتنی بر ایجاد فضا برای تخیل مخاطب است
نور به آرامی می رود، تاریکی تخت و ساکن رو به روی ات پدیدار می شود، با چشمان باز دیدن را تقلا می کنی خوب می دانی بیهوده است اما تسلیم نمی شوی؛ نوری اریب میزی کشیده را ـ که تمام عرض صحنه را اشغال کرده ـ هویدا می کند، مردی سر خم کرده بر میز و لیوان های یک شکل
